Πρόσφατα, εκδόθηκε το νέο βιβλίο μου, με τίτλο «Ο ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ της Μυστής Καππαδοκίας, Οι φθόγγοι (Συμβολισμοί – Κανόνες – Πάθη), Τόμος Α’ (Α-Ε)».
Η εν λόγω εργασία αποτελεί το αρχικό μόνον μέρος του «Γλωσσικού Κώδικα της Μυσhτής[1] Καππαδοκίας» ή αλλιώς του «Κώδικα της Μυσhιώτικης Γλώσσας», που είναι το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας προσωπικής μου εργασίας, προκειμένου να κατανοηθεί σε βάθος από κάθε ενδιαφερόμενο και να διασωθεί γραπτώς, όσο αυτό είναι δυνατό, η προφορική μέχρι σήμερα μητρική μας γλώσσα, που είναι η γλώσσα των «Μυσhτηλήδων» προγόνων μας, οι οποίοι πριν τον ξεριζωμό τους, (το 1924), κατοικούσαν στο χωριό «Μυσhτή» της Καππαδοκίας.[2]
Το μέρος του «Γλωσσικού Κώδικα», που αναφέρεται στους φθόγγους, θα εκδοθεί συνολικά σε 4 ή 5 Τόμους, όπου αναλύονται, μεθοδικά και κατά αλφαβητική σειρά, όλοι οι φθόγγοι (συνολικά είναι 40), για την γραπτή απόδοση της Μυσhιώτικης γλώσσας, καθώς επίσης και το σύνολο των πλέον σημαντικών κανόνων, με βάση τους οποίους χρησιμοποιούνται ή και μεταβάλλονται, κατά την ομιλία μας.
Στον παρόντα Τόμο Α΄ (Α – Ε), αναλύονται, μέσα στις 431 σελίδες του, τα γράμματα και οι φθόγγοι, από το γράμμα Άλφα έως και το Έψιλον. Πέραν αυτών, αναφέρονται επίσης, ως παραδείγματα, πλήθος λέξεων, πολλές από τις οποίες αποδεικνύεται, με βάση την ετυμολογική τους ανάλυση, ότι προκύπτουν από λέξεις της αρχαίας Ελληνικής, ενώ αυτές αναφέρονται, από άλλους, ως Τουρκικής προέλευσης.
Οι «Μυσhτηλήδες» ήσαν κάτοικοι της «Μυσhτής» Καππαδοκίας και γλώσσα τους ήταν η «Μυσhιώτικη διάλεκτος» ή αλλιώς τα «Μυσhιώτικα». Είναι εκείνη η Ελληνική διάλεκτος, την οποία κάποτε μιλούσε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνισμού της κεντρικής Μ. Ασίας, η οποία όμως, από την εμφάνιση των Τούρκων και εφ’ εξής, περιορίστηκε στο ελάχιστο, κυρίως λόγω του εξισλαμισμού και της επιβολής της Τουρκικής γλώσσας, με βάση τα διάφορα σκληρά μέτρα, που κατά καιρούς ελάμβανε ο βάρβαρος κατακτητής, επί σειρά αιώνων, παρά το δικαίωμα, που ο Μωάμεθ Β’ είχε παραχωρήσει, για την διατήρηση της γλώσσας των Ελλήνων της περιοχής.
Η «Μυσhιώτικη διάλεκτος» είναι γλώσσα προφορική και χωρίς γραπτό λόγο, η οποία δεν μπορεί να αποδοθεί γραπτώς, χρησιμοποιώντας μὀνον τα γνωστά γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου. Την γλώσσα αυτή πρόλαβε και διέσωσε, τελικά, ένα πολύ μικρό τμήμα Ελλήνων από 24 χωριά της Καππαδοκίας, μεταξύ των οποίων και η Μυσhτή, αφού προηγουμένως είχε «μπολιάσει» την Τουρκική, με απροσδιόριστα μεγάλο πλήθος λέξεων, που λέγονται «δάνεια». Σήμερα, ελάχιστοι είναι εκείνοι οι οποίοι ομιλούν «Μυσhιώτικα» και βρίσκονται διασκορπισμένοι ανά την Ελλάδα, κάποιοι δε και εκτός αυτής.
Η εν λόγω εργασία, εκτός από από εκείνους που αγαπούν και διαλαλούν την Μυσhιώτικη καταγωγή μας, αφορά άμεσα επίσης και κάθε Ελληνίδα και Έλληνα φιλόλογο ή γλωσσολόγο, γιατί κατά την παρουσιαζόμενη ανάλυση των φθόγγων της γλώσσας μας, παρουσιάζεται επίσης και η δόμηση (το χτίσιμο) πολλών λέξεων της γλώσσας μας, οι οποίες πέρασαν στην Τουρκική, ως λέξεις “δάνεια”, μερικές από οποίες επέστρεψαν κάποτε στην Ελληνική δημοτική ως “αντιδάνεια”, χωρίς όμως να έχει επισημανθεί, μέχρι τώρα, η ελληνικότητά τους. Αυτός είναι άλλωστε και ο ένας στόχος της ιστοσελίδας μας αυτής, η ανάδειξή της ελληνικότητας τέτοιων λέξεων.
Το βιβλίο αυτό μπορείτε να το προμηθευτείτε από τον ίδιον (Τηλ. κιν. 6976674688)
Γιώργος Λαβδάς
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] Η ορθή προφορά του του φθόγγου «σh» της Μυσhιώτικης γλώσσας, (του οποίου το κεφαλαίο συμβολίζεται με το «Σh»), προφέρεται ως «σ» δασύ (παχύ), όπως το Γαλλικό «ch» στην λέξη «chambre» (= δωμάτιο) ή το Αγγλικό «sh» στην λέξη «shadow» (= ίσκιος). Είναι φθόγγος, που δεν υπάρχει στην Ελληνική, όπως δεν υπάρχουν και πολλοί άλλοι φθόγγοι της γλώσσας μας. Είναι φθόγγος που αναλύεται εκτενώς, κατά την εξέταση του σχετικού κεφαλαίου, για το σύμφωνο σίγμα, «Σ, σ».
[2] Η ονομασία του χωριού «Μυσhτή», καθώς επίσης και οι όροι «Μυσhτηλήδες» και «Μυσhιώτικη Γλώσσα», αναλύονται σε προηγούμενη εργασία μου, με τίτλο: «Η ΜΥΣΤΗ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ. Η αποκατάσταση της αλήθειας περί της ονομασίας αυτής. Η ονομασία των κατοίκων της και της γλώσσας αυτών».
Στην παρακάτω εικόνα, φαίνεται το εξώφυλλο, του εν λόγω βιβλίου :
