Πρόσφατα εκδόθηκε από τον Γιώργο Λαβδά το βιβλίο του με τίτλο, «Η ΜΥΣΤΗ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ, η αποκατάσταση της αλήθειας περί της ονομασίας αυτής. Η ονομασία των κατοίκων της και της γλώσσας αυτών».
Πρόκειται για μια προσωπική ερευνητική του εργασία 480 σελίδων, η οποία αναφέρεται στα εξής τέσσερα κύρια σημεία:
i. Στο Ελληνικό γένος (φύλο) των «Μυσhιωτών», στο οποίο θεωρεί ότι ανήκαν τόσον οι Μυσhτηλήδες πρόγονοί του, όσον και όλοι οι άλλοι Έλληνες της ευρύτερης περιοχής Καππαδοκίας (τουρκόφωνοι και ελληνόφωνοι), ενώ πολλοί είναι εκείνοι που τους θεωρούν ως «Καππαδόκες», χωρίς την απαραίτητη διευκρίνιση ότι είναι «Έλληνες της Καππαδοκίας». Η εν λόγω διευκρίνιση είναι αναγκαία, καθώς οι μεν «αρχαίοι Καππαδόκες», δεν ήσαν Έλληνες, αλλά ένας Ασιανός λαός (Σύροι ή Σύριοι ή Λευκόσυροι), στους δε «νεότερους Καππαδόκες» συμπεριλαμβάνονται και άλλοι λαοί, όπως Τούρκοι, Κούρδοι, Αρμένιοι, Γύφτοι, Άραβες, Τσερκέζοι, Αφσάροι, κ.λ.π.
ii. Στην ονομασία της Ελληνικής «Μυσhιώτικης» γλώσσας, η οποία «μπόλιασε» την Τουρκική, με απροσδιόριστα μεγάλο αριθμό λέξεων, όπως π.χ. «παστουρμάς», «τσιράκι», «ζάβαλης», κ.λ.π., οι οποίες μάλιστα θεωρούνται από πολλούς ως λέξεις Τουρκικές.
iii. Στην γλωσσική και γραμματική απόδειξη, ότι η ονομασία του χωριού είναι η «Μυσhτή» της Καππαδοκίας, την οποία πολλοί αναφέρουν λανθασμένα, είτε ως το «Μιστί» είτε ακόμη και με τις ονομασίες, η «Μισθή» ή το «Μισθί» ή το «Μισθίον» ή η «Μισθεία», οι οποίες ανήκουν σε κώμη της Λυκαονίας, ευρισκομένη 275 χλμ. μακριά (Δυτικά) της Μυσhτής.
iv. Στην αναζήτηση της σημασίας που ενδεχομένως έχει η ονομασία «Μυσhτή», εξετάζοντας και την περίπτωση να συνδέεται με τον όρο «Μύστης», των αρχαίων θεών: «Απόλλωνα», «Διονύσου» και «Δήμητρας».
Το εν λόγω πόνημα απευθύνεται, πρωτίστως, στους έλκοντες την καταγωγή από το εν λόγω χωριό, που το 1924 απαριθμούσε περί τους 8.000 κατοίκους, τους οποίους διασκόρπισε η τότε κυβέρνηση, σε 26 μικρούς ή μεγάλους οικισμούς, ανά την Ελλάδα. Επίσης, απευθύνεται στους ιστορικούς, γλωσσολόγους και φιλολόγους, που ασχολούνται με την ιστορία και την γλώσσα του ελληνισμού της κεντρικής Μ. Ασίας και του Πόντου. Τέλος δε, θεωρεί ότι αφορούν κάθε Ελληνίδα και Έλληνα τα λίγα εκείνα επί μέρους σημεία της εργασίας, όπου παρουσιάζεται, είτε η ετυμολογική απόδειξη της ελληνικότας λέξεων της Μυσhιώτικης γλώσσας, είτε η ετυμολογική ανάλυση και η ακριβής σημασία ονομασιών, όπως π.χ. «Ἅλυς» (ποταμός), «Νέφσεχίρ’» (= Νεάπολη), κ.λ.π.
Το βιβλίο αυτό μπορεί κανείς να προμηθευτεί είτε από τον ίδιο (6976674688) είτε από το βιβλιοπωλείο της Αθήνας «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», (Ασκληπιού 1-3).
